Belly Hole Freak (I) OMB - Blues 'n Boogie Het Perron Hamme (29-06-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: MOC Perron © Rootsville 2022

Een nieuwe dag, een nieuw concert, zo is het leven... Eindelijk nog eens een interessant concert in Hamme in MOC Perron en dat was wel een tijd geleden. Gezien het maar een steenworp van mijn voordeur ligt, kon ik het aldus niet laten om dit ook mee te pikken. Vandaag klonk het menu Italiaans.

Massimiliano, afkomstig uit Rome, Italië, gaat elke zomer op tour met zijn one-man blues/bluegrass band "Belly Hole Freak". Dit jaar maakt hij ook een passage in Hamme. Hij werd het meest geïnspireerd door de Delta Blues, Bluegrass en Boogie sounds gekoppeld met soul, rhythm & blues en swing vibes. Zo haalde hij inspiratie uit zijn muzikale helden zoals Captain Beefheart, Robert Johnson, Howlin Wolf en Tom Waits. Tijd dus om ons onder te dompelen in de atmosfeer van de “medicine shows” uit de jaren'30, en te genieten van het gitaar-kazoo-zang-en drum werk van deze rond toerende rock'n roll one-man-belly-hole-freak-show!

Inderdaad, de man heeft een heel arsenaal geluid voortbrengende zaken in zijn nabije omgeving staan. Alles is goed om zijn muziek uit te dragen aan de wel povere opgekomen aanwezigen. Niet te veel volk bij aanvang maar daar kwam na een tijd een beetje verandering in. Jammer want de man bracht ons een meer dan energieke set van rauwe blues en stevige boogies.

Grommen door een megafoon, krabben en sliden met zijn gitaar, stampen met de voeten het moest er allemaal aan geloven. Zijn stijl had veel weg van de stevige hillcountry blues van RL Burnside of Junior Kimborough. ‘Panamericana’, ‘Stomp Boogie Blues’, ‘Catfish’, ‘Superfreak’ of nog ‘Voodoo Soup Monkey’ zijn zo’n aantal nummers die de Hamse avond werden ingeslingerd. Raw and greasy gelijk ze zeggen en ik kon hier volop van genieten.

Blijkbaar kon niet iedereen dat en daagde plots de lokale politie op. Nooit een goed teken, zenuwachtig gedoe in den hof en na een kort gesprek zag ik één van de verantwoordelijken zich richting podium begeven waarna Massimiliano liet weten nog één nummer te brengen. Het was toen nog geen half tien, de man had met moeite een uur gespeeld. Wat een bummer man.

Dit bewijst alweer de onverdraagzaamheid van de mensen. Overal vind je wel zuurpruimen. Jammer, jammer, jammer...enfin mocht je Massimiliano in je streek zien opduiken en hou je van rauwe ongepolijste blues en boogie, ga er dan heen je zal niet van een kale kermis thuiskomen.

Marcel